Uitslag microscopisch onderzoek is bekend...

4/11/2019; hier zit ik weer id wachtzaal Vd chirurg… de wond word nagekeken, de knoopjes vd hechtingen worden weg geknipt, de rest verwerkt het lichaam en de drain onder mijn oksel word verwijdert. Alles ziet er prima uit en dat gold dan ook voor het microscopisch onderzoek!!! Verbaasd kijk ik hem aan terwijl hij enthousiast verder gaat; De tumor was voor de volle 100% verdwenen, de 1,5cm die nog zichtbaar was bij de onderzoeken was geen tumor meer maar littekenweefsel, achtergelaten door de tumor door het wegkrimpen ervan!! Ook waren alle lymfeklieren nagekeken en ook daar was niets meer in te vinden!!

Wat een heerlijk nieuws, er valt een loden last van mijn schouders!!

De arts had ook opgemerkt dat mijn linkervoet niet echt meewerkt en vraagt ernaar, ik vertel hem dat die al even neerklapt als ik stap, dat ik er de controle over kwijt ben en dat sinds een week de bovenzijde van die voet alsook mijn scheenbeen verdoofd aanvoelen. Hij schrikt hiervan, neemt de telefoon ter hande en regelt dat ik direct onder de scan kan om te kijken of het niet uit mijn rug komt, hij zegt later die avond me hierover zelf terug te bellen.

Om 21u word ik idd terug gebeld en het kwam niet uit mijn rug dus ging hij een afspraak regelen bij de neuroloog voor een EMG, zodat ze kunnen opsporen waar die zenuw uitvalt en waarom. Hij besluit de afspraak te maken bij de neuroloog die mij al eerder in behandeling heeft gehad. Hij had ook met een neurochirurg erover gesproken en die zei dat het wss een geklemde zenuw zou zijn tgv te mager worden en de chemo.

Donderdag 7/11/2019 ben ik dan bij de neuroloog die de EMG doet en stelt vast dat er idd een zenuw geklemd zit en gaat dan middels een naaldje opzoek waar precies, en dat blijkt id knieholte te zijn. Ook mijn neuroloog zegt dat de oorzaak een combinatie is van de chemo en te mager zijn. Maar hij heeft er goed oog in dat middels elektrostimulatie alles goed moet komen, na 3mnd verwacht hij me terug voor controle.

Ondertussen is ook de lymfedrainage opgestart maar desondanks heb ik vrijdagavond plots een enorme zwelling onder mijn oksel van opgehoopt lymfevocht.
De chirurg had al gezegd dat dit kon gebeuren, dus geen totale verrassing. Als het zou gebeuren moet ik dinsdag bellen en gaan ze dat vocht wegtappen, dus zal ik dat maar doen dan.

Verder blijft op darm gebied alles bij het vervelende oude en zolang ik weinig prikkels heb van drukte of geluid gaat het redelijk goed. Ik beland niet meer dagelijks uitgeput in bed, maar ik blijf energie tekort komen om goed de dag door te komen.

afgelopen week had ik me ook misrekend in mijn conditie. Ik voelde me erg goed en moest ff een kleine boodschap halen, ik dacht ik neem de fiets, het is niet eens 500m, maar ik kwam daar doodop en buiten adem aan, moest me echt ff neerzetten id winkel op het bankje bij het koffieapparaat om te bekomen, toen mijn boodschapjes gepakt en weer naar huis, happend naar adem kwam ik binnen, trillend op mijn benen… dat moet ik dus nog niet doen...

Therapie voor mijn rechterarm en wat nu weer?!!

we zijn ondertussen al ruim een week verder, de pijn is goed te doen, mijn schouder zit verbazend los volgens de kine (fysio) en mijn arm ondervind hinder maar ook dat valt reuze mee!! Gelukkig zit er eindelijk eens iets mee!!

De wereld kan soms ook klein zijn!! Ga je naar de kine (fysio), je maakt tijdens de therapie een praatje. Ze zegt op een bepaald moment; jij hebt wel enorm veel lichaamsbesef en controle. Ik vertel het hoe en waarom daarvan en een deel omvat dus ook buikdans. Zegt ze; ik heb dat ooit ook gezien van dichtbij en wat een controle had die vrouw. Als kine kijk je met een oog vanuit je job en was echt onder de indruk! Ik vroeg of dat op vakantie was zegt zij: nee in een chique Turks restaurant in Kasterlee. Ik vul aan met; wss Seven Hill Kasterlee dan. Zegt ze ja, heb je daar ooit ook geweest? Daar is het goed hé. Ik kijk haar aan en zeg: ja heerlijk eten, geweldige totale ervaring, en die danseres waar je het over had dat was ik... ze kijkt me verbluft aan en zegt; daar had ik je helemaal niet meer van herkent, tja toen had ik lang haar ipv een mutsje en wat meer vlees rond mijn botten... ze zei, weet je ik heb jou altijd onthouden en bewondert, de controle, de elegantie, jou 1 worden met de muziek maar bovenal de passie die je uitstraalde en de voldoening die het je duidelijk gaf... gezien mijn situatie nu kan je je voorstellen dat ik ff vol schoot na die oprechte woorden....

Ondertussen heeft mijn lichaam zo onder de chemo geleden dat ik ernstige spieratrofie heb (spierafbraak) en mijn conditie 0 is... mijn linkervoet is zo verzwakt dat ik constant door mijn enkel zwik, tenen niet meer kan bewegen en mijn voet niet meer naar me toen kan trekken vanuit de enkel.