Gisterenavond werd ik overvallen door een paniekaanval, huilen en hyperventileren…
De reden; Rob vertrekt morgen naar Duitsland met de slagwerkgroep, ik heb hem ook aangemoedigd dit te doen, gezien mijn toestand heb ik ervoor gekozen niet mee te gaan, is onmogelijk nu!!
Ik kan best alleen zijn, maar deze situatie is geen normale… ik ben verre van mezelf.
Rob is sinds deze hel 4mnd geleden begon altijd aan mijn zijde geweest, ook tijdens de opnames, het idee dat hij nu op WE gaat maakt me erg onrustig, nu pas merk ik hoe erg ik op hem leun om hier doorheen te komen… Ik probeer mezelf tot de orde te roepen maar niks helpt… ik herken mezelf niet meer sinds ik in deze shitzooi ben beland!!
Rond 2u val ik eindelijk in slaap, Rob probeert vervolgens die ochtend zachtjes op te staan maar ik was vd stress al wakker, ik houd me sterk en ik breek als hij vertrekt, een korte maar krachtige paniekaanval maakt zich van me meester...
Als ik weer rustig ben besluit ik ff onder de overkapping koffie te drinken en het geluid vh watervalletje bij de vijver jaagt de laatste stress weg. Na het ontbijt neem ik een verkwikkende douche waarbij me opvalt dat mijn huid weer erg droog is vd darmproblemen maar ook veranderd door toedoen vd chemo... sinds enkele dagen heb ik last van vervelende prikkende tintelingen over mijn hele lichaam, ik lijk wel onder stroom te staan… De tintelingen begonnen in mijn gezicht, het topje van mijn neus - neusvleugels - rond mijn mond en een raar gevoel op mijn tong. Ondertussen tintelt heel mijn gezicht en zijn de zenuwen rond mijn ogen een eigen leven gaan leiden waardoor mijn ogen erg raar aanvoelen en mijn zicht vaak ook veranderd van scherp naar onscherp en terug...
en dit op het ritme van mijn hartslag, gelukkig is dat wel telkens maar kort want dat is best eng!!
En mijn neus is veranderd in een lekkende kraan, constant drupt er water uit… ZUCHT
Persoonlijke info; na mijn melding in het begin van dit horror gebeuren dat mijn haren werden gemillimeterd omdat ze begon uit te vallen ben ik hier niet meer op terug gekomen; bij deze.
Tot mijn verbazing ben ik nooit helemaal kaal geworden, 10% ongeveer is blijven staan op mijn hoofd en dit mooi verdeeld over mijn bolleke en gelukkig niet in plukken!!! Wat er bleef staan is niet meer gegroeid in die 4mnd en mijn donkere kleur is eruit, mijn millimeterkes zijn bijna doorschijnend wit geworden. En vanochtend viel het me plots op dat er weer wat groeit op mijn bovenkamer!! Er staat duidelijk dons op en ook erg wit.... dat belooft...
Dus op mijn hoofd is het aan het groeien terwijl mijn wenkbrauwen en wimpers nog aan het uitvallen zijn, en die zijn idd het laatst ad beurt zoals ze al zeiden in het ZH. Maar gezien er al ff niks meer uitvalt denk ik dat ik hier net niet alles verlies. Het laten zetten van de eyeliner boven en onder en de microblading was een goed idee, want het valt mensen niet op dat ik nauwelijks nog wenkbrauwen en wimpers heb.
Mijn onderbenen hebben duidelijk minder haren en wat er nog staat groeit erg traag, ik onthaar me om de 3weken met crème want scheren is me verboden gezien het risico op wondjes dan.
De enige plaatsen die echt kaal zijn, zijn mijn oksels (en dit nog steeds) en intiem… maar ook daar is het sinds een week of 2 weer ah groeien gegaan en idd wit donshaar...
Ik ben benieuwd of ik mijn eigen haarkleur terug krijg of niet en of dat deze haren die nu weer groeien voller gaan worden, want dit is mega zacht ja, maar ook mega dun... als dat zo blijft stelt dat ook niks meer voor...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten