Het weekendje logeren bij ons mam verliep gelukkig zonder paniek aanvallen. Ik kan me goed afleiden door me op mijn hobby kaarten maken te storten. Alleen de extreme vermoeidheid speelt me parten en zorgt dat ik zaterdag namiddag meer plat lig dan opzit.zondag namiddag moet ik plat, maar dan gelukkig maar 1x en kort!!
Maandag… chemo... de oncoloog die ons normaal begeleid is met vakantie en er is vervanging, en die loopt erg uit omdat hij zich bij elke patient moet inlezen, verder verloopt alles goed en nadien besluiten we bij de lunchgarden te gaan eten. Dan gebeurt datgene waar ik al de tijd zo voor vreesde… we gaan de snelweg op in Turnhout en iets voor de volgende uitrit krijg ik enorme aandrang, ik maan met enige paniek mijn ventje aan zich te haasten naar de uitrit omdat ik weet dat daar beneden ad brug een benzinepomp is. Ik spurt naar binnen en ben letterlijk net op tijd bij de wc.
Dit is de eerste keer dat de diarree zo snel na een kuur op komt zetten, geshockt en nog steeds licht in paniek blijf ik ff op het toilet om te bekomen, beseffende dat als dit gevoel net iets later opgekomen was ik nooit tijdig bij een toilet had geraakt gezien de volgende pas net over de grens is en we ook nog eens 2 stukken van wegenwerken moeten passeren. Ik moet me moed inspreken om weer naar de auto te gaan en zo de rit verder naar huis verder te zetten.
Woensdag in de loop Vd namiddag gaat het weer fout, goed fout!! Ik ben boodschappen aan het doen met mijn schoonmoeder en voel me onwel worden, eenmaal bij haar thuis gekomen zet ik me ff om te bekomen maar het verergerd, deze keer ben ik niet enkel ellendig zoals anders, nee er komt ook plots een zware duizeligheid opzetten en krijg het gevoel dat ik geen skelet meer heb en ga inzakken als een pudding. ik leg me in de bank en zolang ik plat lig en me niet beweeg is het enigszins uit te houden. Elke beweging die ik maak verger de duizelingen...
In de loop Vd avond zet Rob me id auto om naar huis te brengen en te bed te leggen, het is een korte rit van nog geen 3min, maar wat was dat k*t...
Ik besluit de huisarts te bellen; zijn advies: probeer te slapen en als het toch verergerd tijdens de nacht of als het morgen weer opzet bel dan even naar de borstkliniek voor advies.
Donderdag start goed, alleen een erg raar gevoel nog in mijn hoofd maar niet meer duizelig. Kort na de middag begint dat rare gevoel te verergeren en ben ik bang dat de duizeligheid weer gaat komen en besluit het ZH te bellen. Ik krijg het advies me te melden via spoed voor een dringende bloedcontrole en check up.
Ik word op spoed meteen apart gezet in een kamer met bed, er word vrij veel bloed genomen en ze doen wat testen, na overleg met de oncoloog word beslist me 1 nacht ter observatie op te nemen en de volgende ochtend scans te maken Vd sinussen ed hersenen, met afspraak bij een KNO arts.
Zoals ik zelf al vermoedde zijn de scans ok en hoewel men dit niet kent als gevolg Vd chemo vermoed men dat het dat toch was, gezien mijn lichaam al van in het begin erg overgevoelig op de chemo reageert, het mag duidelijk zijn dat mijn lichaam het erg zwaar heeft en erg lijd onder de gevolgen Vd chemo en dat het even een crash moment had.
Ook de huid van mijn voeten begint eronder te lijden, de huid op mijn hielen en buitenkant voet is erg dun geworden, droogt uit en schilfert af, smeren helpt niet meer.
De nagels van mijn handen worden steeds pijnlijker en de verkleuring van de nagel op mijn rechterwijsvinger is nu blauwig aan het worden en mijn huid begint overal wat te jeuken… AAARRRGGHHHH!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten