2u later zakt dat gevoel alweer als ik weer moet en het weer de foute kant op dreigt te gaan...
Ik rijd kort na de middag richting ons mam en ik ben net in Zevendonk als ik aandrang voel… gelukkig niet dringend maar tegen dat ik in Tielen ben en uit de auto stap, is het rechtkomen uit de auto het punt dat het toch wel erg dringend word... ik spurt naar binnen, ons Els die er ook is en ons mam zeggen eerst vrolijk gedag maar zien meteen dat het foute boel is aan de paniek in mijn gezicht, letterlijk net op tijd bij de wc geraakt en het is weer giga fout… het komt en blijft maar komen… ik voel de warmte en energie mee uit mijn toch al uitgeputte lijf de pot in verdwijnen. Als ik eindelijk zover ben dat ik vd wc af kan komen ben ik zo op dat ik me uitgeput aan tafel zet en ondanks de 23graden binnen zit te klappertanden. Ik voel me zo slap dat het me moeite kost gewoon al rechtop te blijven zitten. Ons mam geeft me een grote mok koffie om wat warmte binnen te krijgen, het helpt in ieder geval het klappertanden te stoppen. Ik blijf nog even tot ik me weer wat energieker voel en besluit dan ook om meteen terug naar huis te rijden alvorens ik terug inzak. Ik kom goed doch erg moe thuis, ik kook wat, wring wat eten naar binnen en plof mijn bed in... Ik besluit de medicatie tegen diarree in te nemen als ik voel dat mijn buik onrustig word.
Woensdag en donderdag voel ik me uitzonderlijk goed, lang geleden en het doet me deugd en geeft me wat moed… het lukt me zelfs een rondje door het citycenter te lopen en wat te winkelen zonder kapot thuis te komen, weer gluurt daar een sprankje hoop dat ik nu bergop aan het gaan ben in plaats van stilhang in een diep dal. Maar vrijdag is daar die dwingende vermoeidheid weer, geraak ik weer niet vooruit en weg is weer dat sprankje hoop.
Ondanks dat lukt het me toch om de kelderkast (kastruimte onder onze trap) uit te wassen, waar ik voorheen na het afwassen van 2 deurstijlen al moest rusten om dan de volgende 2 te kunnen doen ging dit ook met een pauze maar wel vlotter, ik sterk dus toch met mini beetjes aan maar die klote vermoeidheid is zo niet te negeren aanwezig, hoe graag ik ook uit bed wil blijven, het lukt niet...
Zaterdag begint lastig, ik kom maar moeilijk op gang, moet me echt dwingen op te staan, te eten, aan te kleden en alles lijkt me bergen energie te kosten, zo erg zelfs dat ik er hoofdpijn van krijg. Ik rust in de namiddag even, we doen later in de namiddag boodschappen. In de avond naar het feest van ons Annick die haar 50ste verjaardag viert samen met 2 vriendinnen die ook 50 geworden zijn. Het begint om 20u en we zijn er om 19u45 waar we ook al mijn moeder en oma treffen. We zijn met opzet erg vroeg zodat ik het dan hopelijk iets langer volhoud, want het is meestal de drukte en lawaai die me de das om doen… gelukkig zet de dj het eerste 1,5u de muziek zacht op terwijl de mensen binnen komen, daarna worden de lampen uitgedaan en enkel de disco lampen zijn nog aan en gaat het volume open en dat kost me zoveel energie dat 30min later ik me in en in ellendig begin te voelen, minder aanspreekbaar word en ik over heel mijn lijf sta te trillen. We besluiten, net als vorige week, meteen te vertrekken. Ik moet me enorm concentreren om op mijn benen te kunnen blijven staan en wankel ga ik naar de auto toe. Tijdens de rit zak ik telkens even weg om dan even later weer wakker te worden. Eenmaal thuis kost het me de grootste moeite om boven te geraken.
Ik zak weg in een erg diepe maar korte slaap, om 3u ben ik weer wakker en besluit mijn inslaper alsnog in te nemen. Gelukkig want daarna slaap ik verder tot 10u30.
Het is een erg regenachtige ochtend en we doen alles in slow motion vandaag, laat ontbijt, daarna op bed een film gekeken en pas hierna ons opgefrist en aangekleed. We besluiten even langs te gaan bij Susan die jarig is en daarna gaan we uit eten…
Er heeft zich onder de nagel van mijn rechter ringvinger ondertussen ook een blaar gevormd en die is open gegaan vlak voor we bij het restaurant aankwamen, wat de score nu op 3 nagels zet, en onder een 4de nagel is er zich volop een blaar aan het vormen. Ook is er nu een rood plekje opgedoken op een teen nagel… dit effect vd chemo is dus nog duidelijk niet uitgewerkt!!
Mijn neus is echter wel eindelijk genezen, na wekenlang open gelegen te hebben.
Zonder me al te slecht te voelen ook deze dag weer door gekomen.
Ik probeer me af te leiden van wat deze aankomende week gaat brengen want ik word er ontzettend nerveus van... Ik lig ook vandaag weer erg vroeg op bed deze blog te typen met op de achtergrond de film "Jason Bourne" en in gezelschap van mijn katten die als echte bodyguards niet van mijn zijde wijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten