We zitten id auto richting huiswaarts als ik gebeld word door het ZH met de vraag of ik al om 12u30 wil komen ipv om 15u40. Dat nare buikgevoel vd afgelopen dagen word plots veel sterker, maar mijn hoofd ontkent nog.
Bij aankomst in het ZH slaan de zenuwen ongenadig toe.
We worden binnen geroepen, we gaan zitten en daar is dan het verdict dat niemand wil horen....
´Het is slecht nieuws, u hebt een kwaadaardige tumor van 5cm bij 2,5cm bij 2cm.
Op dat moment klapte ik helemaal dicht en kon niets meer uitbrengen, de grond zakt letterlijk onder je vandaan. Daar zit je dan, in 1 klap verslagen...
Gelukkig zat mijn ventje naast me zodat hij nog op vragen of op de gegeven info kon reageren want ik hoorde het alleen nog maar, maar zat verder letterlijk in mezelf op slot. Handen wrijvend aanhoorde ik het verdere relaas.
Zijn verhaal: Toen hij donderdag vanuit het lab het nieuws kreeg dat het foute boel was had hij meteen bijkomende onderzoeken bevolen om het type vast te stellen en de kenmerken, ook die uitslag was nu bekend. Er zijn 2 types borstkanker (dat woord snijd door je ziel op dat moment)
1) De niet hormoon gevoelige: Die is moeilijk te behandelen omdat men niet weet waar die van groeit en is vaak ook agressiever.
2) De hormoon gevoelige: deze is milder, zeer goed te behandelen met 80% overlevingskansen mits geen uitzaaiingen.
Ik heb de 2de, een kleine meevaller in dit K-gesprek!!
Er was ook een bepaald eiwit gevonden wat ook een extra ingangspoort was voor de aankomende behandeling. Wat al vast staat is dat ik hormoon remmende medicatie en chemo ga krijgen, slinkt de tumor dan word er borstsparend geopereerd, slinkt deze niet dan volgt er een borstamputatie.
Na deze info kan ik stamelend uitbrengen: Verlies ik ook mijn haar?
Die kans was erg groot zei hij eerlijk. Daarna vertelde hij hoe ze vanaf hier te werk gaan en wat dat inhoud voor mij, hij herinnerde zich ook mijn vraag mbt onze reis en ik moest alle vliegvakanties van dit jaar annuleren. Ik krijg afspraken mee voor vervolg onderzoeken om uitzaaiingen uit te sluiten en om daarna terug bij hem te komen om de resultaten te bespreken en dan kreeg ik ook mijn behandelplan welke de week erna meteen gestart word. Een borstverpleegkundige is al verwittigd om ons even apart te nemen en ons op te vangen en er kom iemand bloed afnemen. Hij gaat persoonlijk mijn huisarts bellen en op de hoogte brengen. Ik krijg nog een info brochure en daar loop je dan... met je ziel onder je arm naar je auto toe.
We besluiten meteen onze ouders en kinderen persoonlijk op de hoogte te brengen, Iedereen reageert vol ongeloof, geshockt en er vloeien bijj ons allen veel tranen.
De stress die je ervaart op dat moment is vreselijk. Alles gebeurt in een waas en lijkt of het een slechte B-film is waar je in zit.
Die avond in bed kwam de echte ontlading pas los, echt kei hard en onbedaarlijk gehuild;
Geen opmerkingen:
Een reactie posten