Nachtmerries, alweer en bam klaar wakker om 6u30, ik sta stilletjes op om mijn ventje niet wakker te maken, ook hij heeft te lijden van de stress en ik ben blij dat hij wel goed slaapt. Al snel racen de zenuwen en de stress weer door mijn lijf en besluit er meteen korte metten mee te maken, dit is niet vol te houden, dus neem ik weer een kalmeringspilletje in. In no time heb ik mezelf weer terug en voel ik me rustig.
Gelukkig, want mijn oma is vandaag jarig en om deze dag voor haar niet te verknallen hebben we besloten het niet te vertellen tegen haar vandaag.
Het is verbazend genoeg toch een leuke middag geworden en de afleiding deed deugd, alleen ff een spannend moment toen ons Els zich bijna versprak.
Na afloop mee naar ons Els thuis gereden om haar het hele relaas te vertellen, gezien ik deels met haar opgegroeid ben en opgevangen hebben we een speciale band, ook zij barst in tranen uit...
We komen thuis en ik zie dat mijn mutsjes er zijn, ik pak ze uit maar leg ze ff weg, ze zijn mooi maar ook confronterend. Rob vraagt of ik ze wil passen maar dat wil ik nog niet.
Lieve Sylvie,ik ben zo ontroerd door jou verhaal ,ik kan mijn tranen niet bedwingen ,lieve meid ,dit is zo onrechtvaardig, ik wil jou alle kracht toewensen, warmte, liefde, dat je dat monster kapot maakt, het is zo oneerlijk, ������,jij bent een prachtvrouw sterkte ❤������
BeantwoordenVerwijderen