De avonden blijven lastig....
* Zaterdag ga ik in de ochtend les geven aan een nu toch wel licht nerveus groepje, morgen dansen ze voor het eerst hun choreo voor publiek, met een lastig attribuut, nl een zwaard. Maar alles verloopt prima id les en dat geeft ze toch goede moed.
In de namiddag komen ons mam en mijn moeke op bezoek, daarna snel wat eten en opmaken voor de show die ih teken vh goede doel "Annick for Kenya" staat, georganiseerd door (RESPECT HIERVOOR) de hoogzwangere lieve Barbara!!! Ik, Shana en Barbara mijn 2 toffe studentes, gaan samen met mij meedansen. We dansen een up tempo speelse shaabi (Cairo street style dance). Ondanks ik weet dat de meeste weten dat ik door borstkanker getroffen ben, ben ik toch nerveus mijn dansvriendinnen voor het eerst onder ogen te komen, ik moet echt al mijn moed verzamelen om door te zetten. Kalmeringspilletje - check!! zodat ik daar niet verzand in een immens tranendal en zo de sfeer verknal... Heb me voorgenomen als het mocht gebeuren meteen naar huis te gaan. Ook mijn lieve studentes zijn een geweldige steun en heb gedurende de avond veel aan ze gehad!!! TOPPERTJES!!! Gelukkig kan ik ondertussen mijn linkerarm weer boven mijn hoofd tillen, ook al doet het nog veel pijn. Het zal wel te zien zijn id dans, but what the hell, ik ga ervoor.
Iedereen reageert super lief, warm, oprecht... het doet me goed ze te zien, hier te zijn, mijn angst was ongegrond!!! Knuffels à volontè, massa´s steun betuigingen!! Heel even krijg ik het moeilijk voor en na de dans, de aankondiging greep me ff bij de keel en moest me met de steun van mijn engels me even herpakken, we beginnen eraan en het gaat goed tot ik plots de gedachte kreeg; wat doe ik hier nu toch, paniek komt op, blijkbaar hadden enkelen het ook gezien zeiden ze, maar tot hun en al helemaal tot mijn grote opluchting deed de muziek zijn werk en kon ik die gedachte verdringen en onze dans afmaken. Wat een enthousiast publiek, de aanmoedigingen tijdens en na de dans, ... geen woorden voor!!! Ik ben oprecht trots en blij van deze hechte dansgemeenschap deel uit te maken!!!
Ik heb genoten vd show ook en kon ff de kanker wegdrukken uit mijn gedachten, wat een f*cking verademing!!!! Na het dansen wel ff de pijn moeten verwerken en ff emotioneel, maar herpakte me dus snel!! Toen ik op het punt kwam dat ik naar huis wou, werd ik constant aangesproken en lukte het niet te vertrekken, na een tijdje kwam ik erachter waarom; Barbara had nog een leuke verrassing in petto voor me. Ze had achter mijn rug om geregeld dat er een boekje de ronde deed door de zaal waar alle dansgroepen en artiesten als ze wilden een boodschap voor me in konden schrijven, en kreeg deze overhandigd, daar sta je dan, met je mond vol tanden, ik, het wandelende spraakwaterval weet even niets meer uit te brengen!! Wat een mooi gebaar!!!! Thuis meteen met betraande ogen de vele mooie lieve berichten gelezen. Het doet onbeschrijfelijk veel met me, niet te beschrijven!
En dan ben je thuis, in de rust, de stilte, en ja hoor, here we go, stress bouwt op en huilend val ik in slaap.
* Zondag is het op naar de dansschool waar ik mijn lessen geef, daar hebben ze vandaag de afsluiting vh dansseizoen en dit met een mooie slotshow die ik presenteer maar waar ik ook in mee dans samen met mijn dames en heer!! Voor de zekerheid toch maar weer dat kalmeringsding naar binnen werken, het helpt de stress en de paniek te onderdrukken maar ook dat ik het even kan los laten!! Hierdoor lukte het ook om vandaag weer te genieten!! Ook hier werd er gezorgd dat het boekje dat ik gisteren mocht ontvangen (mijn persoonlijke moed boekje) hier rond gaat onder de lesgevers, het bestuur, de vrijwilligers en zelfs danserds van andere groepen schrijven erin, Barbara uw boekje zit vol!!! Ik ben je eeuwig dankbaar!!! Ook nu weer stromen de steunbetuigingen, knuffels en ja zelfs kussen vollop binnen... Nooit gedacht dat ik bij zoveel mensen na aan hart lig, Afgelopen week was het een ware bloemenzee in huis, van vrienden, familie, maar ook van mensen die ik ooit eens 1x gezien en gesproken heb, de ontelbaare prive berichten van letterlijk heel de wereld, zelfs als ik nu niks om handen heb is er een netwerk ontstaan die me afleiden door me op de chat bezig te houden en moed in te spreken. Ik ben oprecht verbaasd en overdondert, en alle vele kaarten blijven bewaard!!!
Moe ga ik naar boven, ruim meteen mijn dansspullen op, zet mijn tas voor morgen klaar en stap met het zoveelste tranendal mijn bed in, maandag komt onvermijdelijk dicht bij nu....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten