9 mei 2019: van lang naar kort

2 nachten goed geslapen, met hulp weliswaar. Gisteren een vrije dag gehad en om mijn gedachten niet uit de hand te laten lopen heb ik het hele huis van boven naar beneden grondig gepoetst. Werd tijd ook, want door al wat er gebeurt is de afgelopen 2 weken was alles blijven liggen. Zo bezig geweest dat ik eindelijk er eens een moment niet aan gedacht heb. Al bij al een rustige dag gehad.

Vandaag de dag met visite begonnen, daarna de katten laten chippen omdat we een kattenluik gekocht hebben die enkel opent met een chip. En nu nerveus naar 17u toe leven. Dan heb ik een afspraak bij de kapper om mijn haren kort te laten knippen. Geen prettig vooruitzicht!!

Ik kwam vandaag bij de fruitafdeling in onze supermarkt om wat peren, bananen en appels te kopen, terwijl ik de appels in mijn herbruikbaar netje deed kwam ik plots tot de vaststelling dat ik al jaren zonder erbij na te denken de "Pink Lady" appels koop omdat ik die het lekkerste vind, maar nu stond ik ff te staren naar de appel in mijn hand, naar die stikker... toen drong het tot me door dat de pink lady de stichting borstkanker steunt. Daar sta je dan, met je appel en je borstkanker...

17u komt snel dichterbij, de stress slaat weer toe en met een klein hartje en handenwringend stap ik het kapsalon binnen samen met mijn lieve steunende man. Op mijn vraag ben ik vandaag de laatste klant zodat er niemand aanwezig is mocht ik het erg moeilijk krijgen. Daar had de kapster alle begrip voor. Ze bied ons beide koffie aan en ze zet ook al een glas water voor me klaar.

Ik zet me in de kappersstoel en we praten even over wat er gebeurt is, daarna stuurt ze het gesprek richting wat ik met mijn haar wil, ik weet enkel dat ik het kort wil, zodat ik iets positiefs aan dit alles kan koppelen, want ik sta erop mijn haren te doneren, maar ik heb geen idee wat voor kort kapsel ik wil, ik blokkeer er telkens op. Dat vond ze totaal begrijpelijk en ze zou me helpen, ze opent haar pinterest en zoekt wat voorbeelden, het duurt even voor ik iets zie wat me enigszins bevalt. Ook Rob kijkt mee en geeft zijn mening wat ik belangrijk vind.
Ze vraagt me nog een keer of ik het zeker weet om niet voor een tussen lengte te kiezen, en ik bevestig. Ik wil echt graag mijn haar doneren en liefst met een zo lang mogelijke lengte, dus dat betekent dat ik kort geknipt moet worden dan, het geeft me rust dat straks iemand blij gemaakt word met een pruik van lang haar (want er is een tekort aan lang haar voor pruiken), en ik ga ze toch verliezen of ik ze nu knip of niet.

Mijn haar word in staartjes gedaan en ze vraagt Rob of hij het eerste staartje wil afknippen, hij kijkt even vreemd op van die vraag maar wil het wel doen. Deze zagen we niet aankomen, maar gek genoeg gaf me dat rust en zo werd mijn schatje er ook actief bij betrokken en kreeg het een minder harde confrontatie. Daar gaat mijn haar... ik kan mijn tranen bedwingen maar ik merk dat ik toch gespannen ben en mijn tanden op elkaar geklemd heb heel de tijd. Ze start met een eerste kapsel, maar ik voel me er niet goed bij en tot 2x toe word het nog korter geknipt tot ik voor mezelf er vrede mee voel. Hierna neemt ze de tijd om me uit te leggen hoe ik dit snel en makkelijk in model kan brengen, ben benieuwd of ik daar de vingers voor heb, ik heb nogal 2 linkse handen als het op haar doen aan komt. Ze geeft me nog een product mee en ze vraagt contact te houden, ze verzekert ook dat ze me ook gaat begeleiden eenmaal mijn haar terug gaat groeien. Wat een engel is ze toch!!!
Echt een top kapsalon waar ik me erg prettig voel!! Danielle´s kniphuis The place to be!!!
Na 2u keer ik huiswaarts, met enigszins gemengde gevoelens, ergens verdrietig dat mijn haar weg is, opgelucht dat het gedoneerd word en ondanks ik geen kort wil toch blij met mijn kapsel dat me door deze situatie is opgedrongen. De stress zakt in de loop vd avond langzaam weg.